غربالگری اپی لپسی در دانش آموزان مدارس شهر بندرعباس، سال ۱۳۸۶

مقدمه: تشنج یک حالت بالینی است که به صورت تخلیه های الکتریکی غیرطبیعی و ناگهانی در کورتکس مغز بروز می کند و اپی لپسی یک اختلال نورولوژیک است که در آن بیمار دو یا بیشتر از دو تشنج را در زندگی تجربه کرده است. هدف از این مطالعه غربالگری اپی لپسی در دانش آموزان مدارس شهر بندرعباس بود. روش کار: در این مطالعه مقطعی، از میان 63836 نفر دانش آموزان مدارس شهر بندرعباس، 110 نفر مبتلا به اپی لپسی (6 تا 19 ساله) شناسایی و بررسی شدند. داده ها از قبیل خصوصیات دموگرافیک، سابقه خانوادگی، سابقه بیماریهای قبلی، عوامل خطر، پروتکل درمانی و عوارض دارویی ثبت شد. داده ها توسط نرم افزار spss-16، آزمونهای آماری کای اسکوئر وt تحلیل شد. سطح معنی داری نیز 0.05 در نظر گرفته شد. نتایج: میزان شیوع کلی اپی لپسی در مطالعه ما 1.7 به ازای هر 1000 نفر به دست آمد. بیشترین میزان اپی لپسی در گروه سنی 11-6 سال بود ( 41.82درصد). میزان شیوع اپی لپسی در دختران بیشتر از پسران بود. سابقه خانوادگی اپی لپسی در 34 نفر (30.91 درصد) از بیماران مثبت بود. سابقه تشنج ناشی از تب در 52.73 درصد، سابقه ضربه به سر در 34.55 درصد و سابقه مننگوانسفالیت در 2.73 درصد از بیماران مثبت گزارش شد. ارتباط معنی داری بین شیوع اپی لپسی و سابقه تشنج ناشی از تب دیده شد (p<0.05)، اپی لپسی ژنرالیزه تونیک کلونیک در 41.82 درصد از بیماران گزارش شد. نتیجه گیری: شیوع اپی لپسی در مطالعه ما نسبت به مطالعات مشابه قبلی کمتر بود. دراین مطالعه، سابقه خانوادگی اپی لپسی و تشنج ناشی از تب به عنوان دو عامل خطر اصلی مطرح شدند ولی سن، جنس و سابقه مننگوانسفالیت به عنوان عوامل خطر شناخته نشدند.